Jerzy Maksymiuk, Janusz Olejniczak i Kasia Moś prezentują "RETRO"

piątek, 7 września 2018 (11:28)

"Jest takie stare wytarte powiedzenie, że nie ma podziału na muzykę poważną i rozrywkową, że o wiele lepiej mówić o muzyce dobrej i złej – że perły znajdują się w każdym gatunku artystycznym, podobnie jak i dzieła nieudane. A jednak klasyka, jazz, rozrywka, pop rządzą się swoimi żelaznymi prawami, mają swoich idoli, wyznawców swoje emocje, gwiazdy, kanon zachowań i bardzo rzadko artyści odnoszący sukcesy w jednym z tych światów są przekonujący i kochani w innym gatunku. Co oczywiście nie zamyka drogi wszelkiego rodzaju poszukiwaniom, ale bardzo często wręcz zmusza genialnych muzyków do tłumaczenie się dlaczego sięgają po repertuar, który im nie przynależy z racji dotychczasowych dokonań i swojej pozycji. I trochę tak jest z tą płytą. Dla wielu słuchaczy będzie to odpoczynek gigantów, dla innych skok w bok, boczna – czytaj mniej ważna ścieżka zainteresowań muzycznych - generalnie coś mniej ważnego. Nic bardziej mylnego. Mówiąc współczesnym językiem handlowym otrzymujemy towar pierwszej jakości, absolutnie doskonały, cudownie zagrany, zaśpiewany i nagrany - po prostu palce lizać.

Autorami płyty są Jerzy Maksymiuk i Janusz Olejniczak. Sam pomysł jej nagrania narodził się podobno na przyjęciu urodzinowym Waldemara Dąbrowskiego – kiedy to, ci genialni artyści siedli do fortepianu aby zadedykować i podarować jubilatowi pewien drobiazg muzyczny. Potem – na tym samym przyjęciu był drugi utwór, a teraz mamy już całą płytę, 15 miniatur - już nie na cztery ręce, ale na dwa fortepiany, a niektóre to po prostu piosenki ozdobione tekstami Ewy Piaseckiej – Maksymiuk śpiewane przez Kasię Moś. Płyta cudowna. Słucha się jej jednym tchem. Te muzyczne drobiazgi to przede wszystkim tańce – tango, walc, charleston, czy wreszcie kilka niebywałej urody sentymentalnych melodii, romansów przypominających czasy, w których fortepian w salonie wcale nie musiał być oznaką luksusu czy wyjątkowej pozycji społecznej, ale był instrumentem, przy którym spotykała się rodzina, bliscy, znajomi aby coś wspólnie przeżyć lub po prostu przez chwilę być razem. I to jest właśnie taka płyta i taka muzyka. Dla wszystkich, którzy szukają pewnego spokoju, którzy może nie są gotowi na słuchanie wielkich muzycznych form, dzieł, a którzy chcą spędzić odrobinę czasu w dobrym towarzystwie. Wśród muzyków których kultura i wrażliwość, dobry smak przekraczają wszelkiego rodzaju podziały, style i gatunki. Słuchając Ich przypomina mi się słynny tekst z Casablanki - zagraj to jeszcze raz, zagrajcie Jurku i Januszu…"
Paweł Sztompke

Całej płyty "RETRO" można już słuchać tutaj: http://smarturl.it/MaksymiukOlejniczak
Album "RETRO" można zamówić tutaj: https://kulturalnysklep.pl/muzyka/retro-retro

SPIS UTWORÓW:
1. Melodia liryczna
2. Charleston z uśmiechem
3. Szeptem (wyk. Kasia Moś)
4. Charleston dla Valdiego
5. Tango hawajskie
6. Ptaki odleciały (wyk. Kasia Moś)
7. Wieczór z George Sand
8. Ragtime kapryśny
9. W zapatrzeniu na New Orlean
10. Tango burzliwe
11. Po romansie (wyk. Kasia Moś)
12. Ballada z Madery
13. Walc różany
14 Charleston dla Poli Negri
15.Romans con fuoco
M
kompozytor: Jerzy Maksymiuk
teksty (3, 6, 11): Ewa Piasecka

Jerzy Maksymiuk – fortepian
Janusz Olejniczak – fortepian
Kasia Moś – śpiew (3, 6, 11)

reżyseria nagrania: Gabriela Blicharz, Lech Dudzik

JERZY MAKSYMIUK

Jerzy Maksymiuk urodził się w Grodnie. Studia muzyczne zwieńczyły trzy dyplomy: z pianistyki, kompozycji i dyrygentury. W roku 1961 zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, ale pianistykę porzucił na rzecz dyrygentury. W 1972 roku założył Polską Orkiestrę Kameralną, którą wkrótce wielu krytyków uznało za jedną z najlepszych orkiestr na świecie. W roku 1975 Maksymiuk został pierwszym dyrygentem WOSPR-u. Lata 1983-1991 to okres owocnego szefowania BBC Scottish Symphony Orchestra, wielu koncertów i tournée z tym zespołem. Tytuł Conductor Laureate przyznany artyście jest wyrazem uznania dla jego osiągnięć w BBC SSO.

W roku 1990 Jerzy Maksymiuk rozpoczął współpracę z English National Opera, gdzie
poprowadził premierowe i następne przedstawienia . Kolejne lata wypełniły koncerty w wielu prestiżowych salach. Na swym koncie ma koncerty z tak znanymi orkiestrami jak: London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Philharmonia Orchestra, Orchestre National de France, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra. Zawsze koncertował także w kraju, często z wyróżnianą przez siebie Sinfonią Varsovią.

Nagrał ok.100 płyt, a wiele z nich zostało uhonorowanych prestiżowymi nagrodami. Maksymiuk zawsze propagował muzykę współczesną. Jest jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Wielokrotnie brał udział w "Warszawskiej Jesieni" (dwie nagrody "Orfeusza"), a w różnych krajach dokonał prawykonań ok. 200 współczesnych utworów. W uznaniu tych zasług Strathclyde University w Glasgow uhonorował go tytułem Dotor of Letters . Tytuł doctora honoris causa przyznał mu także Uniwersytet w Białymstoku.

Maksymiuk to również kompozytor (muzyka symfoniczna, kompozycje kameralne, balet, pieśni, muzyka filmowa). Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i wieloma artystycznymi nagrodami i odznaczeniami, laureat Złotego Fryderyka i Złotego Wiktora. Białystok przyznał mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta.

JANUSZ OLEJNICZAK

Janusz Olejniczak należy do najwybitniejszych współczesnych chopinistów. Urodzony we Wrocławiu, był najmłodszym laureatem 8. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 1970 r. Został także nagrodzony na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu.
Artysta koncertuje w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Azji i Australii w najsłynniejszych salach koncertowych. Poza żelaznym repertuarem klasycznym wykonuje także polską muzykę współczesną (m.in. kompozycje Witolda Lutosławskiego, Henryka Mikołaja Góreckiego i Wojciecha Kilara). Chętnie bierze także udział w wykonaniach muzyki kameralnej. Był jednym z pierwszych wykonawców muzyki Chopina na instrumentach historycznych (Érard i Pleyel). Pianista jest stałym gościem festiwalu „Chopin i jego Europa” w Warszawie, na którym zagrał m.in. u boku Marthy Argerich i Marii João Pires.

Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 40 nagrań płytowych. W dowód uznania dla swych interpretacji muzycznych ośmiokrotnie otrzymał nagrodę „Fryderyka”, a za całość dorobku artystycznego odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000) oraz Złotym Medalem Gloria Artis (2005).
Janusz Olejniczak nagrał również ścieżki dźwiękowe do dwóch słynnych filmów: Pianisty Romana Polańskiego oraz Błękitnej nuty Andrzeja Żuławskiego, występując w tym ostatnim w aktorskiej roli Fryderyka Chopina. W 2018 r. ponownie zasiadł w jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.