Górnicy zjeżdżają na pasterkę w galowych mundurach, a po mszy łamią się opłatkami, składając świąteczne życzenia i śpiewając kolędy.
Z powodu trudnej i niebezpiecznej pracy w podziemiach górnicy wieliccy byli bardzo pobożni. Pracę zaczynali od modlitwy. Co najmniej od XV wieku budowali pod ziemią kaplice i miejsca kultu. Zarejestrowano ich łącznie ok. 40, do dnia dzisiejszego zachowało się 26.
Gdy Polska znalazła się pod zaborami (1772), władze austriackie zakazały codziennych nabożeństw. Od 1777 r. dozwolone były msze trzy razy w tygodniu, potem jedynie kilka razy w roku, m.in. w Wigilię Bożego Narodzenia. Zgodnie z tradycją, 24 grudnia nie prowadzono pod ziemią najcięższych robót, ograniczając się tylko do tych absolutnie niezbędnych.
Pierwszą podziemną pasterkę w wielickiej kopalni odprawiono na początku XX wieku. Po przerwie w czasach komunistycznych, pasterka wróciła do kopalni w 1980 roku. Zwyczaj podziemnej pasterki trwa, podtrzymywany przez współczesnych górników.
Pierwsze figurki Szopki Betlejemskiej umieścił w kaplicy św. Kingi na skalnej półce przy północnym ociosie (ścianie) świątyni w roku 1903 górnik-rzeźbiarz Józef Markowski. Kolejne postaci pojawiły się dopiero w roku 1920. Pierwotnie drewniane, w późniejszych latach zostały zastąpione solnymi kopiami - wykonał je inny utalentowany górnik Mieczysław Kluzek.
Obecnie pasterka pod ziemią to nie jedyna okazja do modlitwy w wielickiej kopalni. Msze święte w kaplicy św. Kingi odbywają się każdej niedzieli oraz w święta górniczych patronek: św. Barbary i św. Kingi (4 grudnia i 24 lipca). Wiedzą o tym turyści, dla których modlitwa pod ziemią jest niezapominanym przeżyciem.
Podziemne pasterki odbywają się również w kopalni soli w Bochni. Ponieważ bocheńska kaplica św. Kingi może pomieścić tylko 300 osób, a chętnych zawsze jest więcej, organizowane są dwie pasterki - rano i przed południem. Bilety kosztują 10 zł, dochód przeznaczany jest na cele charytatywne.
W czerwcu 2013 kopalnia soli w Bochni razem z Zamkiem Żupnym w Wieliczce została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Dzięki temu osób razem z kopalnią soli w Wieliczce (wpisanej w 1978 r.) na liście UNESCO znajdują się wszystkie trzy obiekty związane z historycznym wydobyciem soli w Małopolsce.
